Hamskifte

Det var nevøen min pÃ¥ fire som spurde. Eg satt i sofaen og kikka i eit Se og Hør dÃ¥ han kom og sette seg attmed meg. DÃ¥ han kikka i bladet kva det var eg satt og leste pÃ¥, stirra Johnny Depp som piraten Jack Sparrow pÃ¥ han frÃ¥ sida; fint sminka og med ein stor øyredobb dinglande frÃ¥ øyreflippen. “Har du sÃ¥nn?” sa fireÃ¥ringen og peika pÃ¥ øyredobben, noko eg mÃ¥tte seia at nei, slik hadde eg ikkje.

Eg bladde meg vidare fram i bladet med nevøen min ivrig kikkande i lag med meg. Han gjentok spørsmÃ¥let sitt pÃ¥ den sida òg, og peika pÃ¥ ei dame, eller heller kjolen hennar. Ein litt spesiell kreasjon, og eg mÃ¥tte igjen innrømma at ein slik hadde eg ikkje. men han gav ikkje opp, peika pÃ¥ neste bilete og gjentok spørsmÃ¥let sitt. “Har du sÃ¥nn?” for ei fin veske og ein ny fin kjole. Men nei, eg hadde ikkje nett slik. Eg hadde noko som likna litt, men ikkje nett slik. Det syntest han eg burde ha — diverre var det ikkje han som kjøpte bursdagspresang til meg litt seinare. 😉

No er det ikkje sÃ¥ rart at han spurte meg om slikt; han har ofte sett meg i dameklede, og vore fascinert over dei lakkerte neglene mine. Tidlegare budde han og foreldrene ikkje sÃ¥ langt i frÃ¥ meg, og dei var jo pÃ¥ besøk hjÃ¥ “onkeline” no og dÃ¥ (og omvendt.) At eg skulle ha dameklede, det er jo dÃ¥ heilt normalt det.

Elles har eg faktisk fÃ¥tt kjøpt meg ein kjole no som slett ikkje er sÃ¥ ulik ein av dei han ville eg skulle ha. 😉