Hamskifte

Ting kan av og til skje fort. For halvannan månad sidan så starta eg forsiktig med å ha ein liten nettbutikk i Second Life, dvs. eg hadde kun varene mine på XstreetXL.com, og ikkje i butikklokale i sjølve SL. På den måten kunne eg bygga meg opp eit passande vareutvalg litt etter litt, utan å ha utgifter til butikklokale. Aberet er at Xstreet tek 5% kommisjon av kvart salg, men det er det verd. Eit større aber er kanskje at sidan eg ikkje har nokre utgifter der, så hastar det ikkje med å få opp masse ulike varer som gjer det freistande for kundar å bruka tid og handla så masse. Noko har eg jo seld, og fått inn nok til å kunna unna meg litt ekstra, men utvalget har ikkje auka så fort.

Men, ting kan altså skje litt fort, av og til. Ei venninne av meg gjorde meg merksam på eit godt tilbod. Så pass godt at ho insisterte på at eg burde slå til på det.

Oversiktebilete over butikklokalet

Vel – tilbodet gjekk ut på å få butikklokale i tre månadar – gratis. Som ei hjelp til dei som startar opp. Eg tok kontakt med eigaren av lokala, og fekk tilslag. Sikra meg eitt av dei ledige lokala, og meir var litt vanskeleg å gjera nett då. Dette var i går. I dag flytta eg inn med det eg har laga så langt. I alle fall det som er klart for salg.

No er eg i gong.

Klart, det er jo eit aber med dette òg: No må eg laga alt det eg har planar om å laga, for å få eit utvalg som er interessant å sjå gjennom. Nyttar ikkje å berre tenka “seinare” no lengre. Men, det er sikkert berre ein fordel, det.

Og så gjeld det så klart å få kundane inn og sjå kva eg har.

Om du er i Second Life, sp er du kanskje litt nyfiken? I så fall finn du butikklokalet mitt her.

Slutt på sorgene. Sorgenfri. Gi slepp på bekymringar.

Det tek nok ei stund før eg er der her i livet, men optimist som eg er så har eg eit håp om at eg skal ta eit stort steg mot det målet i år. I mellomtida går livet sin vante gang.

I Second Life går livet òg sin gang. No er det ikkje så lenge sidan eg var innom bloggen sist og nemnde det, kun… eit halvt år. Ting har skjedd sidan då.

Den gongen hadde eg i grunnen ingen større planar om å bruka penger på dette. Det gjekk jo så fint utan òg. Er du nok om deg så kan du faktisk skaffa deg alt du har bruk for og meir til utan å betala noko som helst for det. Klart, har du pengar, så kan du gjera enno meir…

Eg veit ikkje heilt kva tid det endra seg littegrann for min del, og eg fann ut eg kunne no kjøpa meg litt Linden dollar, sånn at eg kunne ha litt i bakhand til dei gongane eg faktisk hadde lyst på litt meir. Enkelt, og utan å leita rundt over alt etter gratisalternativ. Det var vel kanskje tilbake til oktober i fjor. Eg spanderte på meg nokre få kroner, som vart ein god slump Linden dollar, og dei varte lenge. Eg fekk til og med ha ein skybox (eit hus, solid fundamentert i lause lufta, nokre hundre meter oppe) hjå ei venninne, heilt gratis, sånn at eg hadde ein liten plass for meg sjølv. Litt koseleg.

Det var då det nye året kom og eg snakka med ei anna venninne, at ho spurte kva tid eg skulle kjøpa meg mitt eige land, då …? Oi. Det kom litt bardus på. Eg hadde jo i grunnen absolutt ingen planar om å kjøpa meg land, og bruka pengar på dette i den grad. Åh nei. Men …

…det var jo noko forlokkande med eige land òg då, kunne forma det som eg ville, og bruka ressursane nett som eg ville sjølv. Kunne eg ta meg råd til det? Etter litt tenketid så fann eg ut at eg kunne ta meg råd til ei lita øy – det tilsvara prisen på eitt blad per månad. Og slik vart eg landeigar, to år etter eg først registrerte meg på Second Life.

Øya mi kalla eg Sorrows End – delvis fordi eg er glad i Alvefolket/Elfquest, der dette er namnet ulveryttarane gav det nye landet dei kom til, fritt for dei sorgene dei flykta frå, og delvis fordi det var ein plass eg kunne “flykta” til og berre kosa meg. Og her har eg forma landskapet og bygd meg hus og meir.

Og drøymer om enno større plass…

Og eg har byrja på eit nytt og betre liv.

Eller – i alle fall eit nytt liv. No er det ikkje eit stort og definitivt brot med livet eg har ført til no, langt der i frå. Det nye kjem berre i tillegg til det gamle. Eit liv nummer to, om du vil. På framandlandsk seier dei Second Life.

Eg har i grunnen ikkje så mykje å seia om det no – er ikkje så lenge sidan eg kom i gong der, så det ville uansett ikkje vera det mest spennande eventyra eg kunne fortelja om. Ville berre gi eit aldri så lite livsteikn frå meg, og kanskje det blir litt meir frå den kanten her i bloggen seinare…

Det er i grunn masse artig å finna på YouTube, og av og til er det råd å finna filmar og slikt som er vel verd å ta vare på. Og det har jo lenge vore mulig å lasta ned flv-filene, og evt. konvertere dei etterpå, eller bruka tenester som t.d. vixy.net som konverterer til ulike format som du så kan lasta ned. Men, no når det er råd å få filene i betre kvalitet rett frå YouTube, kvifor ikkje utnytta det?

YouTube har jo lagt om eindel for å få betre kvalitet på filene, så i staden for å tukla med flv-filene, så er det råd å lasta ned videoane som mp4-filer. Og med litt hjelp, så er det svært enkelt. Denne sida fortel korleis du kan få eit lite bookmarklet i nettlesaren din (Opera, Safari, Firefox, IE) som automatisk genererer ei lenke til kvar du kan lasta ned videoar i mp4-format. Alt du treng gjera er altså å klikka denne bookmarkleten når du er på ei side med videoen du vil ha. Men, det er jo kjedeleg å måtta gjera det kvar gong òg. Særleg når det er råd å automatisere det. Heilt automagisk.

Har du Opera eller Firefox, så kan du installere eit lite userscript/greasemonkeyscript som legg til ei slik lenke for sidene etter kvart som du besøker dei. Alt som treng gjerast med dette scriptet installert er å høgreklikke og velge ‘lagre målet som’ (eller tilsvarande) og that’s it. Eg har jo måtta prøva det sjølv, og det fungerer som ein draum. Ein god draum.

Den første videoen eg prøvde dette på, var denne:

Det var reint tilfeldig at eg fekk veta at eg kunne få eit avansert kamera av merket Canon – gratis. Eg skulle nemleg kunna få eit kamera med svært raske lukkartider, ISO-verdiar, lagre i RAW-format, alt det som avanserte Canon-kamera har. Det er ein artikkel i Wired, om korleis ein kan gjera Canon-kameraet om til ei kraftpakke, som fortalde meg dette, og grunnen er at mange kamera frå Canon, enkle som avanserte, brukar same chipen. Det er kun programvaren som er ulik. (Vel, reint bortsett frå fysiske forskjellar mellom kompaktkamera og speilreflekskamera då …) Så ved hjelp av Canon Hacker’s Development Kit (CHDK) går det an å laga ny programvare for å utnytta kameraet til fulle.

Eller leggja vekt på bestemte ting. Det finst fleire ulike versjonar av programvare laga med hjelp av CHDK, som legg vekt på ulike ting. Eg for min del skal ikkje påstå eg er nokon ekspert eller legg vekt på bestemte ting – eg var berre nyfiken nok til å ville prøva, og lasta ned Allbest-versjonen og installerte den.

Og jammen var det mange nye valg som dukka opp i den nye menyen. Eg anar knapt kva det er, alt i hop, så det må bli masse prøving (og feiling) for å finna ut av dette. Men eg fann ut korleis eg kan ta bilete i RAW-format. Var litt spent på å prøva det, sidan det skulle gi stor kontroll ved diverse justeringar av biletet i etterkant. Men, her har eg eit lite problem for tida: Eg må finna ut kva program eller plugin til Photoshop (Windows) som greier å opna og la meg redigere dei .crw-filene eg får frå kameraet…

Er det nokre som har tips? 😉

Eg fekk nokre gode minner dÃ¥ eg sÃ¥g kva som dukka opp i RSS-lesaren min i dag frÃ¥ waxy.org: Nytt (eller gammalt) om Infocom. Andy Baio har fÃ¥tt tak i arkivet til Infocom, med bl.a. dokument og kjeldekode til alle spela dei laga, utgitte og ikkje utgitte, og det er det sistnemnde som var spennande her. Nemleg den planlagde oppfølgjaren til “Hitchhiker’s Guide to the Galaxy” – “Milliways: The Restaurant at the End of the Universe”.

Ikkje berre var det interessant Ã¥ lesa dokumenta og konversasjonar som foregjekk i firmaet under planleggjinga og diverse problem som oppstod (t.d. at Douglas Adams i kjent stil mista interessa og heldt pÃ¥ med andre ting, og…) men blant kommentarane pÃ¥ innlegget sÃ¥ dukka det opp kjende namn: Utviklarar av spela.

No hadde eg jo sansen for Infocom og spela deira, men eg mÃ¥ innrømma: Hitchhiker fekk eg aldri spelt ferdig… Kanskje eg skulle prøva igjen? Hmmm