Av og til er det godt å skifta ham
Arnold Layne er den første singelen Pink Floyd gav ut etter å ha signert kontrakt med EMI. Tittelfiguren i denne er visstnok basert på ein ekte person, ein transvestitt som (slemt nok) stal dametøy frå klessnorene i Cambridge. Mødrene til Syd Barret og Roger Waters skal jamnleg fått mindre undertøy på denne måten…
Musikkvideoen/”reklamefilmen” dei laga inneheld ikkje ei einaste klessnor.
Enkelte lurar kanskje på korleis denne songen passar inn i tematikken eg har sagt eg vil ha med musikkvideoane. Ikkje er det noko transetema i teksten, ingen av bandmedlemene er (så vidt eg veit) transar — men det bør gå lett fram likevel av videoen sjølv kvifor han kjem med her. 😉
Eller som originaltittelen på engelsk heiter: My secret self (Lenker:1, 2, 3. Frå 27. april i år.)
Eg fann denne dokumentaren via Transkrift, og sette meg til å sjå med éin gong. Det er ein fin og sterk dokumentar om transkjønna born, der dei intervjuar tre familiar om korleis både foreldrene og borna opplever både situasjonen med at det borna har mellom beina ikkje stemmer med det dei har mellom øyrene, og korleis dagane elles er for dei. Det er ikkje alltid like lett!
No er eg jo ikkje i same situasjon sjølv, men eg kunne no dra kjensel på enkelte ting der, og forhalda meg til det reint personleg. Men uansett så er dette noko eg tilrår alle å få med seg, for å læra om korleis det er for transkjønna, og forstå dei betre. Kanskje du sjølv har eller får transkjønna venner – eller, korleis ville du reagert om ditt eige born ein dag kom og sa at Gud hadde gjort ein feil med kroppen…?
Eg har hatt ein del musikkvideoar her i helgene no – men ingen karaoke. Dersom de saknar det siste, så er det ein ørliten sjanse til å få med seg det her. Berre pass på at du ikkje blunkar på feil tidspunkt… 😉
Her er videoen frå musicalen – kanskje den finaste melodien?
Til å gå med den førre posten min, så vil eg her presentere eit meisterverk av den berømte filmskaparen Ed Wood. I filmen “Glen or Glenda” frå 1953 presenterer han oss for det kompliserte temaet “kjønn” – her ved hjelp av to historiar, om ein transvestitt som må fortelja forloveden sin om trongen til å kle seg i dameklede, og om ei transseksuell som vil skifte kjønn vha operasjon.
Ein gripande og god film du berre må få med deg. Eller kanskje ikkje. Uansett, her er filmen:
Til å gå med førre innlegget om åbli sminka, kva er meir naturleg enn å la musikkvideoen denne helga vera R.E.M. med “Crush With An Eyeliner”?
Nyt musikken, sjølv om de måtte ha visse problem med eyelineren. 😉
Vel — i dette tilfellet er det kun Steven Page frå Barenaked Ladies som opptrer med songen deira, men vakker song er det. Om enn litt trist.
Musikkvideoen denne helga, av eit band som vart oppløyst etter å ha gitt ut første albumet. Eg leita lenge etter denne etter først å ha høyrt ein del av songen i musikkvideoen her, og fekk tak i det eg ville til slutt.
Personleg likar eg det bra. Håpar de set pris på musikken og videoen, de òg.
Tidlegare skreiv eg ein liten notis om Danmark sitt bidrag til MGP, og at det er ein drag-artist som framfører den. No ser eg at Ukraina sitt bidrag òg er klart – og i følgje VGTV så er det nokre som ikkje set særleg stor pris på artisten som framfører det. Artisten Verka Serdyuchka er nemleg transvestitt. I alle fall er det det eg har lest før òg, men sjølv seier han det er snakk om eit scene show, så då må han kanskje plasserast i drag queen-kategorien, han òg?
Uansett, her er Ukraina sitt bidrag: Dancing.
Eg lurte litt på kva musikkvideo eg skulle ha denne helga, men med tanke på innhaldet i posten “Akseptabelt?” og kommentarane så langt, så passar det kanskje med “I’m what I am” med Kelly van der Veer?
Så får me håpa me alle får vera den me er.