Det vil kankje vera vanskeleg å nyta varme dagar der ein sarong vil vera rette plagget her i landet no, men kanskje det er ein del menn og kvinner som reiser til varmare strøk for å få oppleva sommar i år òg? I så fall kan det kanskje vera nyttig å læra seg ulike teknikkar for å knyta ein sarong.
Ein del menn er kanskje skeptiske til dette, av di dei ikkje kan tenkja seg å gå i skjørt. Evt. blir nekta å gå i skjørt. Frykt ikkje – ein sarong er meir allsidig enn de kanskje trur. Sjå berre videoen. Første 2 tredjedelar viser korleis kvinner kan knyta og bera ein sarong, siste tredjedel er via mannen.
På fleire felt har kvinner det betre enn menn. Mykje betre enn menn. Kanskje ikkje så mange som tenkjer noko over det, men det hender eg gjer det. Så, rett blikket nedover – litt til – der. Fottøy som går under namna sko, støvlar, støvlettar – der er det ikkje så mykje å skryta over på herresida. Ikkje er det dei heilt store variasjonane i utforminga av ulike skor, og når det gjeld fargar, så skal det godt gjerast å finna noko anna enn svart og nokre nyansar av brunt.
Unntaket frå desse triste fargane er crocs og crocsimitasjonar, og til dels joggesko. No er det jo dei som meinar at crocs ikkje er sko men dei burde jo visa oss ein ting: Menn er ikkje redde for fargar. Så kvifor ikkje tore vera meir eventyrlystne og laga til litt fleire variasjonar av herreskor? Du finn jo all slags fargar i same materiale for dameskor, så det burde ikkje vera noko problem.
Tilsvarande er det for støvlar, der grønt, blått og svart er det normale. Einsfarga, evt. med eit par kvite striper. Slik har det jo vore i alle år, så kvifor endre på det? At skohandlarar fortel om at det har blitt mange menn etter kvart som etterlyser støvlar som både er mønstrete og har sprekare fargar, har ikkje hatt noko å seia for tilbodet.
Når det er slik at det er minimalt å velja mellom, så er det jo ikkje særleg freistande å kjøpa meir enn akkurat det ein må. Økonomisk sett sparar ein jo litt på det, men kvifor ikkje gje same valfridom til menn som til kvinner her? Kvifor skal ikkje menn få matche sko, klede og anna tilhøyr? Er det nokre som trur at menn ikkje bryr seg så mykje om korleis dei ser ut?
Dårleg nytt for alle machomenn der ute: Ei undersøkjing viser at kvinner faktisk føretrekk feminine menn som partnerar. Så sant dei er ute etter eit langt forhold/ein å dela livet med. Feminine menn vert oppfatta som meir å stola på enn dei meir maskuline, nemleg.
Mote for menn er — vel, veldig mykje kjedeleg. Tradisjonelt, “trygt” og kjedeleg. Skal du pynta deg, så er det jakke/skjorte/bukse/slips som gjeld, enten det er kjøpt separat eller saman som dress. Av og til høyrer det ein vest til. Kva du enn kallar det, så er det ikkje dei heilt store forskjellane mellom jakkane, og slett ikkje buksene. Du må ty til smoking om du vil skilja deg litt ut, eller i sjeldne tilfelle, ein skjøtemanikk.
Ikkje misforstå meg, det kan sjå fint og stilig ut alt dette, men… Når alle menn går så og seie i det same og ser like ut, gi og ta ein pondus, så blir resultatet veldig kjedeleg og lite inspirerande. Heilt på sin plass nokre gongar, ei liding andre gongar.
Går me vekk i frå det stivpynta og ser på det som er litt meir ledig, og fritida, så er situasjonen mykje betre. Eller? Rett nok finn me ein god del fleire fargar og mønster/trykk på plagga, men ser me vekk i frå det, så er ikkje variasjonen så alt for stor likevel? Skjorter er skjorter, kor tjukke plagga er og kva stoff dei er laga av har litt å seia, halsopningar varierer litt, men ikkje så mykje. Her er det om å gjera å ikkje visa for mykje hud. Vel — det med å ikkje visa for mykje hud gjeld no meir enn berre halsen og området rundt den. Armane går greit å visa, men beina? Kortbuksene er ikkje korte no lengre, men likevel er dei visst uanstendig korte i enkelte situasjonar. Menn må ikkje rekna med at dei har lov å visa leggene sine, sjølv om det er sommar og sol. Det er vel gjerne fordi det ikkje er fint nok i dei situasjonane, og om menn skal vera fine — vel, sjå opp eit par avsnitt.
Når det gjeld sko så er vel situasjonen enno tydlegare: Nokre få typar i nokre få fargar, gjerne klumpete og lite elegante. Sandalar har luftehol, slik at lufta slepp fint til, men ikkje så mykje sol. Det er vel det med å visa for mykje hud som spelar inn igjen?
Det viser seg igjen i butikkane dette. Er butikken delt i kvinne- og herreavdeling, er sistnemnde klart minst. Minst utvalg tek minst plass. Men det er berre éin del av historien. Ta to like store butikkar, ein som sel herreklede, og ein som sel dameklede. Sistnemnde har likevel bra større utvalg. Kvifor? I herrebutikken ser du mange eksemplar av eit fåtal typar plagg, i damebutikken ser du mange ulike typar plagg, og heller færre eksemplar av kvart. Med andre ord: Menn skal kle seg likt (det er kjedeleg det) og kvinner skal kunne variere masse (det er ikkje kjedeleg.)
Har eg overdrive her? Eg er sikker på at det er mange menn som er såre nøgd med situasjonen slik han er, og det er greit nok det — for dei. Andre igjen er ikkje heilt nøgde, og leitar opp dei butikkane som tilbyr litt meir variasjon — men likevel på den trygge sida. Godt for dei, og hyggeleg at dei har eit valg dei er nøgde med.
Men altså, det er ein del som gjer eit opprør mot det etablerte moteregimet. Menn som ikkje vil bli tvungne inn i noko dei ikkje trivest med. Menn som tek i bruk sjokkerande metodar for å få uttrykka seg i klesvegen som dei sjølve vil. Rettnok, ikkje meir sjokkerande enn at kvinner har gjort det same dei siste 50 åra eller så. Dette er altså menn som bryt reglar for korleis herremoten skal vera. Sjølv om det ikkje passar alle, så er det vel greit at desse skal få velja å bruka det dei vil, slik som andre kan?
Akkurat det med den valgfridomen er ikkje like lett for alle, som med jamne mellomrom seier at ting dei ikkje likar sjølve (skjørt for menn, kremar/hudpleie for menn, metroseksuelle menn, etc) berre var eit moteblaff som no er over. Dei som stadig held på med slikt har ikkje forstått noko. Synd då, at marknaden for dei som ikkje har forstått noko berre blir større og meir attraktiv? For menn med skjørt, med høge hælar, dinglande øyredobbar, og som likevel er trygge på seg sjølve som menn, det er stadig eitt eller anna som gjer folk nyfikne der. Ser ein litt lengre enn sin eigen nasetipp, vert dei ikkje færre, og nye designarar er inne og lagar klede for regelbrytarane. Som Marjan Pejoski og herrekolleksjonen hans. (PDF)
Eg for min del synest det er gøy og spennande å sjå slike ting som bryt med det konvensjonelle. Sjølv om det òg kan dukka opp ein del designer-raritetar — men slik er det jo for alle designarar. 😉
Har de nokon gong prøvd å få lagt makeup i butikk? Det har eg, nokre gongar. Eg høyrer/les litt rundt om at det slett ikkje er alle som tør det, men det har aldri vore noko problem for meg, uansett kven av meg eg har vore… Det har vore heilt naturleg å behandla meg som dame, og til og med som mann – eg kan vera meg, utan å forestilla meg. Personalet i butikkane har alltid vore minst like vennlege som elles.
Eg har ikkje alltid kjøpt noko dei gongane, men eg har jo plukka opp tips og teknikkar for å få fint resultat, og det er jo alltid godt å ta med seg. Makeup kan brukast på litt utradisjonelt vis òg, har eg lært av dette.
Ein gong eg impulsivt stakk innom og vart sminka som mann forresten, sette sminkøren stor pris på det. Alt for få menn her i landet brukar makeup, meinte ho. Ho samanlikna med menn nedover i Europa, der dette var meir vanleg. For forloveden til dotter hennar (ein italienar) var dagleg makeup heilt naturleg. Kanskje me vil sjå litt meir av i slik utvikling her i landet òg no, når H&M byrjar å føre sminke for menn i sortementet sitt?
Men altså, for min del har det å bli sminka i butikk vore ei udelt positiv oppleving. Prøv det, de òg, menn som kvinner.
Ikkje før eg har nemnd menn og hårfarging i førre innlegg, så ser eg Aftenposten kjem med eit innlegg om sminke for menn. Ikkje det at det finst menn som brukar sminke – det er gammalt nytt – men at det no vert å finna i ei stor kjede som H&M. Ikkje berre kremar og slikt, men neglelakk, mascara osv. Er det teiknet på at sminke for menn no er blitt mainstream? At det faktisk er vanlg og godteke?
Vel…
Det er to ting som eg ikkje greier å la vera å tenkja på. Tydlegast er vel kommentarane til artikkelen, flesteparten av dei som har kome så langt er vel heller fordomsfulle. Raske til å dømma, utan å heilt veta kva dei snakkar om, ser det ut til.
Den andre tingen eg tenkjer på er H&M sine herreskjørt. Jada, dei har i alle fall hatt dei – har de ikkje sett dei, kanskje? Det kan sikkert vera fordi dei berre hadde skjørta inne i enkelte av butikkane sine, sjølv om dei vart seld unna fort. Skjørta vart ikkje spreidd rundt til alle butikkane i kjeda. Eg reknar i grunnen med at H&M vil bruka same praksis med sminken, at den kun vil vera tilgjengeleg i enkelte butikkar i større byar.
Så, sjølv om det no er i sortementet til ei stor kjede, så vil nok ikkje sminke for menn vera så heilt vanleg å sjå likevel, tenkjer eg. Men det er då ein start.
Det er ein ting mange lurar på, men som ikkje er så lett å gi svar på: Kva er det som får ein transe til å villa kle seg som dame? Ei transseksuell er lettare å forstå, sidan ho er ei dame, sjølv om kroppen er/var feil – men ein transvestitt er jo mann og har ingen ønske om å endra på det. Kvifor er så denne trongen til å kle seg som dame der?
Mine eigne tankar om dette er nok ikkje heilt ferdige, og det vil dei kanskje heller aldri bli. Eit forsøk på å visa kor vanskeleg det er å kunna gi eit fullgodt svar skal eg dog gjera, ved å snu på flisa og stilla spørsmålet tilbake: Kvifor føretrekk menn å kle seg i herreklede, og kvifor føretrekk kvinner å kle seg i kvinneklede? Tilsynelatande eit enkelt spørsmål, men eg har eit lite krav til forklaringane: De får ikkje lov å bruka at de er menn/kvinner til å grunngje svara, ei heller snittet til kleda.
Kvifor dette ekstra kravet? Vel – dersom ein transe er ein mann som kler seg som kvinne, så vil grunnen “fordi eg er mann” ikkje seia noko som helst om kvifor ein mann føretrekk herreklede. Det må altså heilt andre forklaingar til, men kva for nokre?
Snittet til kleda er heller ikkje eit argument, slikt er enkelt å ordna på, og det blir gjort. Du får kjøpt kjolar og skjørt og meir til tilpassa mannlege kroppar, om det er det som skal til. Og bukser, skjorter, dressar osv. til kvinner – vel, er det nokre som tvilar på at det går an?
Då spørst det då: Er det nokre som les dette som kunne tenkja seg å prøva koma med ei forklaring? Eg for min del er nemleg nyfiken og interessert i svara.
Eg var som vanleg innom Real Life Comics i dag og leste dagens stripe i denne teikneserien, då eg av ein eller annan grunn kom til å tenkja på menn som spelar online rollespel med kvinneleg karakter.
Det har vel eigentleg vore fleire ulike undersøkjingar om kor stor del av mannlege spelarar som spelar som kvinner i online rollespel (og kvinner som menn) – og det er visst ein del, i følgje dei eg har lest opp gjennom åra. Vel – det er ikkje så mange kvinner som spelar som menn. Grunnen til det kan me kanskje finna i andre undersøkingar, der menn fortel at dei blir behandla betre når dei opptrer som kvinner – i ein del tilfelle òg sjølv om det er kjent at dei i “Real Life®” er menn. Klart, det kjem nok sikkert an på kva spel og kva miljø ein er i, for kvinner har òg fortalt om korleis dei kutta ut slike rollespel på grunn av menn (eller tilsynelatande hankjønn i det minste) som heile tida kom med seksuelle tilnærmingar.
Dumt slik – men eg lurar på korleis det er no? Har ting blitt betre med åra? Det bør det vel ha blitt. Eg meinar å ha lest at kvinner er i fleirtal enkelte stadar – muleg det var Second Life? Men det skal eg ikkje seia noko om, eg stolar ikkje nok på hukommelsen min i dette tilfellet.
Second Life, ja. Eg har så vidt byrja å gjera meg litt kjent med det konseptet sjølv no. Har ikkje vore innom så ofte, så det går litt tregt å læra meg ting der, men det ser jo litt spennande ut, då. Skal nok få prøvd meg ein del etter kvart. Eg treng sjølvsagt ikkje nemna at eg er der inne som kvinne? Skulle du møta ei lettare forvirra Chywe deVinna der inne, så er det meg.
Kvifor er eg kvinne der inne? Vel — ikkje berre er det ein stor del av meg, men eg ser jo i tillegg definitivt feminin ut der inne. Utan å stressa for mykje med makeup og det som elles skal til i lang tid først. 😉
Neida, det er ikkje om å ha sex på hjernen, men kor vidt ein tenderar mot å ha ein mannleg eller kvinneleg hjerne. Tidlegare i dag så kom eg nemleg over ein test hjå BBC – brain sex test – der du kan testa korleis du er opp mot målingar av korleis menn og kvinner statistisk sett gjer det på testen.
Korleis eg personleg gjer det på denne testen før eg sjekka nærare i detalj når eg er meir opplagt, men eg hellar til ein maskulin hjerne. Ikkje så rart, kanskje? No ser eg at eg ikkje er den einaste som har teke denne testen — Mihoe har ei god posting om den same, med nokre tankar rundt det. Eg måtte smila litt då eg leste følgjande:
Rent personlig er jeg umåtelig interessert i å finne ut om jeg har en hjerne som stemmer overens med min tilbøyelighet til å gå i skjørt, det hadde jo vært litt pinlig om jeg fant ut at jeg hadde en undertrykt mannehjerne liksom. Resultatet var, i forhold til skjørtbæring, delvis tilfredsstillende.
Vel – min mannehjerne er ikkje noko hinder for meg og mine preferansar for skjørt… 😉 (Men no er det no fleire menn på imff.net og Skirt Cafe som ikkje ser på skjørt som eit utprega kvinneplagg heller, då.)
Om testen seier noko meir enn kva du er god og mindre god i, og korleis du ligg i forhold til korleis menn og kvinner statistisk gjer det, det spørst – men ikkje la det vera noko hinder. Fram med målebandet for å måla litt på anatomien, og ta testen sjølve. Kan vera litt moro, om ikkje anna.
Eg høyrde uttrykket på TV i går, i samband med omtale av The Man Show – det skulle vera eit show for ekte mannfolk og andre enkle sjeler. Ikkje den mest positive meininga der, kanskje, men det blir jo sagt i fullt alvor av både menn og kvinner elles. Så var det det då: Kva legg folk i uttrykket “ekte mannfolk”?
Det kan jo vera så mangt, det ulike folk legg vekt på: Indre kvalitetar, korleis ein ter seg, eller kler seg. Eller noko anna. Og at ein legg vekt på det same, treng slett ikkje tyde det same som at ein meinar det same. Eller – er eg heilt på viddene no?
Berre ta det å te seg. For å vera eit ekte mannfolk, må ein då vera skikkeleg barsk, og (sterk) fysisk? Ut å hogga ved, mekka på motor/bil/sykkel, hår på brystet og vera skikkeleg muskuløs? Er det “you Jane, me tarzran” som er idealet for eit ekte mannfolk, eller kan menn òg ha sans for såkalla mjukare verdiar utan at manndomen deira skal dragast i tvil?
Når eg les litt rundt om kring, så kan det synast som ein del set ei grense for kva menn kan kle seg i: Ekte mannfolk kan kle seg i nett det dei vil, men dei vil ikkje kle seg i noko som kvinner kunne tenkast å gå med. No for tida kan dog kvinner tenka seg å gå kledd i det meste… Har ein mot nok til å gå i mot straumen og ikkje kle seg likt med alle andre, så er det fare for den manndomen? Trudde ikkje “saueflokk” skulle vera idealet?
Andre ting eg har sett nemnd? Enkelte har jo total angst for fuktighetskrem og evt. andre kremar. Sjølv synest eg ikkje det høyrest særleg mandig ut å vera redd for slikt, men det å ta vare på huda si og vera oppteken av korleis ein ser ut (bortsett frå det å vera generelt velstelt) kan synast å vera lite mandig, i følge enkelte. Eg leste for eit par år sidan eller så, eit innlegg i eit blad: Ei jente hadde møtt ein skikkeleg kjekk gut; intelligent, kunne føra gode samtalar, tiltrekkande, vakker kropp og maskulin – han var nesten perfekt. Så fann ho ut at han hadde lakkerte tånegler. Krise! Det vart ikkje noko meir mellom dei to.
Lakkerte tånegler er kanskje ikkje av det mest maskuline, men at noko så overfladisk skulle endra inntrykket frå ekte mannfolk til femi type, det heng vel eigentleg ikkje på greip? Men når eg les eller høyrer kommentarar om “ekte mannfolk” rundt om, så er det oftast svært så overflødige ting det er snakk om. Blir det berre brukt som eit pressmiddel for å få menn til å vera på ein bestemt måte, eller er det noko som kan kallast eit ekte mannfolk? Skiller det seg i så fall ut frå det å vera eit ekte kvinnfolk? (I den grad me høyrer om det, på same måte.) For min del så må det då vera at ein viser ansvar, står opp for det ein meinar, og ikkje let seg tvinga/kua til å vera nokon ein ikkje er. Uansett kjønn. Men det er mi meining, i den grad eg måtte ta uttrykket på alvor. Kva meiner andre?
Rundar av til slutt med eit passande sitat om ekte mannfolk: “Det krevest eit ekte mannfolk å gå som kvinne!” (Sagt av ein transvestitt. 🙂 )
Eg høyrde uttrykket på TV i går, i samband med omtale av The Man Show – det skulle vera eit show for ekte mannfolk og andre enkle sjeler. Ikkje den mest positive meininga der, kanskje, men det blir jo sagt i fullt alvor av både menn og kvinner elles. Så var det det då: Kva legg folk i uttrykket “ekte mannfolk”?