Genderbending?

Genderbending – å tøye grensene for kva som er mannleg og kvinneleg, er det eit reint menneskeleg fenomen? Vel, eg veit svaret på det: Nei! Det finst i alle fall ein type blekksprut, der enkelte hannar kan “forkle” seg som hokjønn for å snika seg til ei hyrdestund med andre hoer, bak ryggen på typen deira – men det overlet eg til vår eminente blekksprutbloggar å leita fram dei saftige detaljane om. Om han har lyst.

Eg for min del vil nøya meg med å dra fram ein aldri så liten dokumentarfilm om kor langt slik genderbending faktisk går.

Det er ein dokumentarfilm, er det ikkje?

Torturinstrumentet

HÃ¥rlause leggarEg hadde sjølvsagt høyrt historiane, om lang, smertefull tortur. Kvinnene som orka fortelja om opplevingane sine (for det var alltid kvinner som var offer) pakka ikkje hendingane inn i bomull, men fortalde om smertene i detalj. Eg kunne uttrykka min sympati, men tanken om at det same kunne henda meg sveiv meg ikkje. Likevel, no var eg i nett same situasjon. Naturleg nok var eg ekstremt uroleg då torturinstrumentet – velkjent frå overleveringar – sakte men sikkert nærma seg den nakne huda mi. Uvillig til å lukka augene beit eg tenna saman og venta på kontakt…

Faktisk, så vart eg litt skuffa. Her hadde eg forberedt meg i lang tid, klargjort kjølebag og eit “nybyrjarhovud” til epilatoren — og alt eg kjende var nokre kitlande stikk då eg byrja å epilere leggen min. Kvar var smertene? OK, det var innsida av låret som skulle vera det verste, så då eg testa der, så kjente eg – litt kitlande stikk. Ingen smerte. Diverre, med det nybyrjarhovudet på epilatoren var det ikkje mykje framgang heller, så eg bytta resolutt over til det normale hovudet.

Og no snakkar me. Med det normale hovudet på plass, så kjende eg – litt kitlande stikk. Kvar var smertene? Terroren? Men i det minste så gjekk epileringa raskare. Eg hadde ikkje planlagt å ta bikinilinja, men vekk gjekk den òg, i lag med armar og armholer. Og eg må innrømma, at då eg tok armholene så kjende eg det godt — då var det ikkje snakk om kitling lenger. Men eg fann no ein teknikk, og det gjekk raskt over. Så no sit eg her med ein hårlaus og glatt kropp, og ser fram til ikkje å måtta barbere meg igjen etter eit par dagar. Og utan å ha opplevd dette som tortur.

Berre sånn at eg kan få sova godt med reint samvet i natt, og ikkje vri meg rundt og bada i sveitte frå mareritt etter å ha lurt uskuldige menneske, så bør eg nemna at eg fortalde ei løgn over her: Eg er eigentleg ikkje skuffa over at eg ikkje følte smerte. Eg er snarare letta…

Reklame på Hamskifte.com

Vanlegvis å er eg ikkje så overbegeistra for reklame på nettsider, blinkande og forstyrrande som dei ofte er. Ikkje er eg særleg interessert i reklame på mine eigne sider heller, men reklame for reklame går kanskje? I så fall kan eg eg nok visa til ein, i alle fall om du er gammal nok til å spela poker.

I motsett fall får eg vel finna på noko anna…

Kjolegutten

Enkelte gutar likar å kle seg i kjolar. Dei er ikkje transar, men berre likar plagga, og korleis det kjennest ut — fleire finn det svært behageleg. Nokre kunne kanskje vera inspirerte nok til å laga ein nettstad for å fortelja om gledene ved å bruka kjolar — kanskje til og med oppretta eit eige domene for det? Eit namn som kjolegutten.no ville jo passa godt då.

Dette er ikkje ein historie om kjolegutane her i landet.

Dog — firmaet Kjølegutten AS i Spikkestad kunne kanskje ha ein liten bigeskjeft ved å tilby mailadresser og kanskje underdomener til kjolegutar som kunne tenka seg ei fin adresse? 😉