Av og til er det godt å skifta ham
No er det visst ei stund sidan eg har hatt ein musikkvideo her i bloggen. Det kjennest i alle fall slik ut for meg. Dette skuldst ikkje divanykker frå meg, men eg kan jo få presentere Diva likevel, i to versjonar.
Første versjonen av melodien Diva med Dana International er på morsmålet hennar, hebraisk, i klassisk utføring. Dvs, nokså likt slikt det vart framført i Melodi Grand Prix i si tid. Andre versjonen er ein dance-versjon.
Hebraisk:
Dance:
Eg har i lengre tid no hatt lyst på ein ny mobiltelefon, ein litt meir moderne enn den gamle eg har. Sistnemnde har vore grei nok og gjort det han skulle, men i det siste har eg no og då fått beskjed om å slå av og på mobilen sidan SIM-kortet har forskyve seg, eller til og med slått seg av. Sjølv med godt batteri. Det vart jo litt irriterande etter kvart, og no i dag vart det for mykje.
Så eg gjekk ut i regnet, vart våt der eg gjekk rundt, og såg på dei ulike mobiltelefonane og kva tilbod det var. Hamna til slutt på Lefdal og fekk ei grei orientering om aktuelle modellar i prisklassn eg kunne tenkja meg, og med greie funksjonar. Det var jo med og utan 3G, batterikapasitet, mp3 og minne, kamera … Kunne jo vera kjekt med litt minne òg, til bilete og mp3-melodiar. Konsentrerte meg etter kvart om 3 ulike modellar, men kun ein av dei hadde behagelege tastar. Kor mykje minne var det som følgde med den? Nei, den kom ikkje med ekstra minne, men han kunne leggja ved eitt på 1 GB, utan tillegg i prisen. Eit godt tilbod, syntest seljaren, og eg var einig. Så det vart den, ein Sony Ericsson K530i. Og ein nøgd kunde, igjen. (Eg likar å handla her, alltid hyggelege og hjelpsame folk.)
Sidan eg skal ha med meg det gamle nummeret og overføra abonnementet, så kan eg ikkje ta telefonen i bruk med éin gong, men det overlever eg. Men når eg er oppe og går med han, så er det to store fordelar samanlikna med min gamle T230 av same produsent:
Første fordel: Mykje meir avansert, så eg får tilgong til fleire gøye ting. Inkludert det å bruka Opera Mini (den einaste nettlesaren som er brukande, i følgje seljaren. Sjølv om han sa Opera Mobile først – det er det han hadde på sin meir avanserte.) Kan vera greitt av og til å ha tilgang til nettet når eg er ute.
Den andre fordelen har litt samanheng med den første: Med den nye mobilen kan eg nemleg vera med i fleire konkurransar – der premiane ofte har vore nye… mobiltelefonar… Så spørst det då, kor attraktivt det er å vinna nye mobilar no. No er det jo ikkje noko eg treng, lengre. 😉
Uansett, eg gledar meg til å kunna ta han i bruk, og leika meg litt med han!
Det er ein liten ting eg lurar på, etter å ha sett ein liten reportasje: Dersom avkommet har lyst å kle seg i det som nok kan seiast å vera utradisjonelle klede, fordi det er fine klede, er det heilt i orden, eller? Og vil haldninga dykkar eventuelt vera ulik dersom avkommet er gut eller jente?
Årsaka til at eg kom på dette no er ein svensk reportasje: Kasper vill ha klänning (film, ca 10 minutt) – ganske fin og tankefull. Funne på Skolfront – TV för pedagoger. Det er fleire program om emnet der.
Veldig relatert til dette er ein artikkel på Salon.com, “My son, the crossdresser”, der haldningar og fordommar vert teke opp.
Og då er det altså eg lurar på kor vanlege slike foreldre og vaksne me ser her er. Vil de greia å vera like opne og aksepterande som dei me ser og les om her? Eller vil de vera meir skeptiske…? Enten det no er snakk om eigne born, framtidige born, tant’ungar eller andre.
Det er i vitseteikningar og komediar me helst ser dei: Sekretærane som er meir opptekne av å fila og lakkere neglene sine enn av å ta i mot kundar og elles gjera arbeidet sitt.
No skal ikkje eg påstå at det er slik i det verkelege livet, trass i overskrifta eg brukar her. Eg er nemleg ikkje sekretær.
Eg skal heller ikkje ha det på meg at eg ikkje tek vare på kundane våre, heller tvert om. Kunden eg no har i tankane har nemleg negledesign som sitt arbeidsområde, og som grafisk designar var det opp til meg å utforma ei brosjyre for dei. Bilete skulle takast, tekst skulle inn, og det vart i grunnen fint. Men… av dei neglelakkane eg hadde inne var det fire nye fargar – og korleis skulle desse framhevast?
No hadde allereie kunden kommentert at eg har fine negler, så å lakkere desse i dei nye fargane, det var ein god idé. Det var rett nok min idé, men eg kunne altså så absolutt gjera det, syntest kunden – det skulle bli bra.
Så då var det berre til å setja meg ned og lakkere neglene mine då. Som de kan sjå på biletet her, så tok eg den femte nagla på handa òg. Eg syntest tommelen fortente litt farge òg, sidan eg først var i gong, så då vart det fem ulike fargar på neglene. Alt for kunden, veit de. 😉
Ikkje før har eg skrive om Saul Williams og albumet hans som kan lastast ned gratis, før eg ser at svenske Lamont gjer det same. I samarbeid med Pirate Bay, som sponsar dei. I kjent stil har Pirate Bay endra litt på logoen sin for å visa til denne hendinga, og om du klikka på han, kjem du til ei side der du kan lasta ned albumet, i mp3, ogg vorbis eller flac, samt musikkvideen til ein av melodiane. Og lenker til heimesidene til bandet så klart, og kor du kan kjøpa den fysiske CD-en og meir til.
Lamont på si side er svært begeistra over all reklamen dei får på denne måten: Over 100.000 lasta ned albumet dei første 24 timane, og over 60.000 såg videoen. Du kan lesa om det på sidene deira, men dei er litt trege for meg nett no…
Vel – treng eg seia meir, eller er de allereie av stad for å sjekka ut dette?
Eller full tittel: “The Inevitable Rise and Liberation of NiggyTardust!” Det er snakk om Saul Williams som no er ute med nytt album. Splitternytt – det kom i går, og eg var raskt ute og fekk tak i det så fort eg stod opp. Nedlasting, så klart, for Saul Williams ser ut til å følgja med i tida. 😉
Akkurat det gjer han på ein måte som er betre enn slik Radiohead gjorde det, synest eg: Du kan lasta ned albumet gratis, om du vil, utan nokre dikkedarar. Du gir opp emailadressa, og lastar ned ei zip-fil med mp3-filene, i 192 kbps. Grei nok kvalitet det, men om du i tillegg er villig til å betala nokre dollar, så har du valget mellom mp3 i 192 og 320 kbps, og flac om du vil ha tapsfri komprimering.
Korleis høyrest det så ut? Vel, det kostar jo ikkje noko å finna ut, men ein liten smakebit kanskje? Akkurat det var det einaste eg sakna på nettsidene hans.