Hamskifte

Me tek turen austover att, til Korea og artisten Harisu.

Eg har tidlegare hatt “Wig In A Box” frÃ¥ “Hedwig and the Angry Inch” her blant musikkvideoane, men om de lurar litt pÃ¥ denne sinte tommen sÃ¥ fÃ¥r de all informasjonen de treng her.

Sjølv trur eg eg mÃ¥ ta meg litt saman og sjÃ¥ filmen no etter kvart…

Det kjennest ut som om det er veldig lenge sidan eg har oppdatert her no, i alle fall med ein musikkvideo. Litt manglande energi og tiltak til å setja meg ned og gjera noko med det, ser det ut til, så kanskje eg treng ein liten kur?

Her er i alle fall the Cure med Charlotte Sometimes.

Dårleg nytt for alle machomenn der ute: Ei undersøkjing viser at kvinner faktisk føretrekk feminine menn som partnerar. Så sant dei er ute etter eit langt forhold/ein å dela livet med. Feminine menn vert oppfatta som meir å stola på enn dei meir maskuline, nemleg.

SÃ¥, damer — er eg feminin nok, trur de? 😉

Video: Von Sudenfed — Fledermaus Can’t Get It

I programserien Britains Got Talent opptro denne gruppa pÃ¥ ni. Dei kom visst ganske langt òg, etter det eg forstÃ¥r, før dei vart kasta ut av programmet og mista sjansen til Ã¥ opptre pÃ¥ Royal Variety Performance. Det spesielle med denne gruppa er… Vel, eg treng vel ikkje seia det, tenkjer eg. Litt artig nÃ¥r dei presenterer seg. 😉

Nokre som kjenner til The Who? Dei har hatt sitt Ã¥ seia (eller syngja) om kjønn og det dei òg, i songen “I’m a Boy”. Eg har høyrt ein del pÃ¥ albumet med denne melodien, men pÃ¥ YouTube kan me jo finna litt av kvart. Denne gong, ein litt annan versjon enn den vanlege, frÃ¥ fransk fjernsyn 31. desember 1968 i programmet “Surprise Partie”

Om de vil samanlikna, sÃ¥ sleng eg med den vanlege versjonen òg, med anime-video til (og litt “introduksjon”)

Vel, trengst det ein kur for sÃ¥re øyre etter førre innlegg? Var det sÃ¥ grusomt at de trygla dei i nærleiken, “Drep meg”?

Eg kjem nok ikkje til å følgja opp ei slik oppfordring, skulle ho koma, men eg kan i det minste by på The Killers: Somebody Told Me.

Her trur eg eg trygt kan seia: Hygg deg med musikken.

Arnold Layne er den første singelen Pink Floyd gav ut etter Ã¥ ha signert kontrakt med EMI. Tittelfiguren i denne er visstnok basert pÃ¥ ein ekte person, ein transvestitt som (slemt nok) stal dametøy frÃ¥ klessnorene i Cambridge. Mødrene til Syd Barret og Roger Waters skal jamnleg fÃ¥tt mindre undertøy pÃ¥ denne mÃ¥ten…

Musikkvideoen/”reklamefilmen” dei laga inneheld ikkje ei einaste klessnor.

Enkelte lurar kanskje pÃ¥ korleis denne songen passar inn i tematikken eg har sagt eg vil ha med musikkvideoane. Ikkje er det noko transetema i teksten, ingen av bandmedlemene er (sÃ¥ vidt eg veit) transar — men det bør gÃ¥ lett fram likevel av videoen sjølv kvifor han kjem med her. 😉

Eg har hatt ein del musikkvideoar her i helgene no — men ingen karaoke. Dersom de saknar det siste, sÃ¥ er det ein ørliten sjanse til Ã¥ fÃ¥ med seg det her. Berre pass pÃ¥ at du ikkje blunkar pÃ¥ feil tidspunkt… 😉

Her er videoen frÃ¥ musicalen — kanskje den finaste melodien?