Eg har kjøpt meg gymball eg. Faktisk skeia eg skikkeleg ut, og kjøpte meg ein pakke med gymball, matte, gummislange (til å strekka armar/bein) og instruksjons-DVD. Ja, og eit lite handklede og pumpe til ballen var òg med.
Grunnen til dette utlegget er jo enkelt nok. Eg har prøvd å trimma litt med gymball før, og det er slett ikkje så dumt. Dessutan så vil kanskje enkelte ymta frampå om at eg har grunnar for å slanka meg litt.
Det er ei god stund sidan dette kjøpet no, så korleis går det med trimmen? Lat meg seia det med ei Nemi-stripe…
Av og til får eg — og fleire med meg — spørsmål som går på det å vera transe. Meir spesifikt om kvifor eg likar å gå i dameklede, og visa meg som dame, for eg er jo mann? Det er ikkje det heilt enklaste spørsmålet å svara på. Mange har prøvd på ulikt vis, men uansett forklaring så skaper det berre fleire spørsmål.
Difor har eg ei lita utfordring til alle som les her. Rett nok er det ikkje så mange som kommenterer, men eg kan jo håpa på det er ein del som får noko å tenkja på, i det minste. Så kan eg kryssa fingrane for litt fleire kommentarar enn vanleg, om det så berre er for å seia “anar ikkje.” Dersom de greier å svara, så er de kanskje på god veg til å forstå kvifor transar kler seg som det motsette kjønn?
Først til mannfolka: Kvifor kler de dykk i herreklede, og ikkje kvinneklede? Kvifor føretrekk de herreklede framfor kvinneklede, og kvifor likar de å gå i det? Skulle de likevel ha og bruka plagg som er funne i kvinneavdelinga, kva er grunnen til det? For å gjera det litt vanskeleg, så må eg gjera merksam på at det ikkje på nokon måte går an å bruka argumentet “fordi eg er mann” i denne samanhengen — eg er jo òg mann, men har absolutt ingenting i mot kvinneklede. Stemmer ikkje det?
Til damene: Som de sikkert har forstått allereie, er det tilsvarande problemstilling til dykk. Med ei ørlita endring: Det er jo ikkje så uvanleg at kvinner brukar ein del herreklede til seg sjølve, men kvifor gjer de det?
Til slutt transane, og eventuelt andre. Problemstillinga her vil jo vera ei anna enn den for hankjønna som er menn, og hokjønna som er kvinner. Vil de likevel prøva å svara på det store spørsmålet, “kvifor?” så forklar gjerne de òg.
Eg for min del trur eg vil prøva å svara i eit nytt innlegg ein gong seinare, eg. Minn meg gjerne på det, om de blir utålmodige.
Tenk deg situasjonen: Du går nedover gata ein sommardag. Kanskje har du nokre posar i hendene og ein bag over skuldra, kanskje ikkje — men det er mindre viktig. Medan du går der, kjem ein mann opp til deg og seier hei. Du kjenner han ikkje, anar ikkje kven han er, men seier no likevel hei tilbake, og legg merke til at han har følgje av ei kvinne. Så vert du litegrann overraska, for det neste han seier er at han er skuffa over deg: Du går nemleg bere forbi dei kvar gong, utan å slå deg ned med dei …
Eg for min del slepp å tenkja meg situasjonen, for det skjedde meg. Rettnok er det ikkje eit heilt ukjent fenomen at ukjente folk seier hei til meg, og til og med kjem bort til meg for å veksla nokre ord, men at dei er skuffa over meg fordi eg ikkje slår meg ned og tek ein øl eller i alle fall ein prat med dei, den var ny.
Eg prøvde å tenkja etter kven andre “dei” kunne vera, utan at eg i første omgang greidde det. Denne ukjente herremannen med dame ville nemleg spandere ei øl på meg, eller noko anna å drikka (sidan eg er så sær at eg korkje drikk øl eller kaffi) men — eg måtte nok skuffa igjen eg… Tilbodet var svært freistande, men det hadde byrja å regna, det vart kjølig (i alle fall sidan eg hadde på meg miniskjørt,) eg byrja å bli svolten, og innhaldet i posane eg hadde med meg burde slett ikkje bli vått.
Veldig dumt, og eg angra nesten litt på det med ein gong, men likevel… Uansett, eg lova at eg ikkje berre skulle gå forbi neste gong. Så får eg berre passa på at eg har tid til å slå meg ned og ikkje berre springa av garde for å gjera diverse ærend før butikkane stenger. 😉
Eg reknar òg med eg veit kven dei andre er no: Ei gruppe menneske eg har slått meg ned og prata med to-tre gongar tidlegare. Stemmer det, så er det i alle fall hyggelege folk. 🙂
Eg veit ikkje heilt kva det er med slike store, vide kjolar eg, men det er ein del som har sansen for dei. Dette gjeld damer av begge kjønn. Som ein representant for denne interessa ser me Jordan nedanfor her, iført ein strålande vakker brudekjole. Ektemannen Peter Andre (til venstre) held ein avstand på eit par armlengder, noko som tyder på at slike vide kjolar ikkje kan vera så særleg praktiske om intimitet og nærleik er å ønska.
Men, no er det ikkje berre kjolen som er av interesse her, då hadde det vore nok med eit enkelt bilete i staden for ei flash-fil. Vitjande som har auge for litt meir enn berre kjolen — eller Jordan — har kan hende lagt merke til ein trekant nede i venstre hjørna. Det er ein knapp som startar speling av bakgrunnsmusikk, sunge av ekteparet sjølv. Eg veit det ikkje er siste nytt dette her, men enkelte ting blir jo betre når dei vert lagra.
Muleg enkelte vil seia at dette må lagrast enno litt lengre, men…
Lat meg gjera merksam på at dette ikkje er meint å ta rolla som musikkvideoen denne helga. Den kjem seinare.
Det er wander som trur eg vil ta opp tråden her – sjølv om ho er litt skeptisk… 😉
Tre jobber jeg har hatt i mitt liv: Lærarinne, butikkmedarbeider (ekspeditrise og oppgradering av PC-ar og slikt. Databutikk), webdesigner
Tre steder jeg har bodd: Bergen, Sørreisa (tja), Sandnes
Tre steder jeg har feriert: Noreg, Sverige, Danmark
Tre av mine favorittretter: Kylling av forskjellig slag, sosekjøt, oksesteik
Tre steder jeg skulle likt å ha vært nå: Ein plass der eg vert dulla og stelt med etter alle kunstens reglar, ved/i sjøen, Hellas
Tre personer jeg tror kommer til å svare på dette: Overrask meg…
Kopiert og besvart Og snille deg, ikke ødelegg det morsomme. Kopier det over på din blogg, fjern mine og legg til dine egne svar. På denne måten får du vite masse nytt og spennende om andre!
Denne veka har det vore Sandnesdagar her i, eh, Sandnes. Det har med andre ord vore ei veke med liv i gågata, masse ulike standar og butikkane har hatt fleire gode tilbod. Ja, ikkje berre dei i gågata då. Når det er slik, så blir ein gjerne gåande rundt og sjå litt ekstra, sånn i tilfelle du oppdagar noko gøy du ikkje visste du kunne tenkja deg … 😉
No har det jo òg vore eit ypperleg vêr – stort sett – til å gå rundt slik ute i gata. Lettkledd og nyta sola og softis, sjå på livet, og kanskje finna nokre tilbod du blir litt nyfiken på. Eitt slikt tilbod var det eine bokhandlaren som baud på.
Utanfor nemnde bokhandel var det stilt opp nokre bord der dei hadde bøker til salgs. Ikkje så uvanleg akkurat det, men her var det fleire bøker enn dei pleier stilla ut slik – og så var dei prisa pr kilo. 25 kr/kg og 50 kr/kg. Slikt stiller etter mi meining i klasse med posesalg, så her måtte eg jo berre snusa litt og sjå om det dukka opp noko interessant. No skal det jo seiast, at til ein slik kilopris så kan ting lett bli meir interessante enn det dei opprinneleg var.
Eg fann litt bøker eg. I tre omgangar. Torsdag fann eg litt, jentene i butikken vog opp, og eg betalte for 1,5 kg. Det same skjedde fredagen. Og i dag, då fann eg jammen litt til, denne gongen 860 gram bøker. Så kan du lura då: Kor mange bøker utgjer 3,86 kg? Vel – eg er ikkje heilt sikker eg, for eg la merke til at fredagen så slo dei litt av på vekta. Etter mi vekt her heime, så har eg til saman kjøpt 4,1 kg. Kor mange bøker det utgjer, det kan du sjå av biletet på sida her.
Ser du godt etter på biletet, så legg du kanskje merke til at det er stort sett éin type bøker som har fanga interessa mi. Alle bøkene er òg i same prisklasse, så om eg seier at eg etter mi vekt har fått 6 kroner i avslag, skulle det vera enkelt å finna ut kva kilopris eg har betalt, og kor mykje eg har betalt til saman.
Det skulle i alle fall vera liten tvil om at det ikkje er noko å seia på prisen…
Einaste problemet då er å finna ut kva for ei eg skal starta med. Kom gjerne med forslag 😉
Eg har fått eit visst inntrykk av at det er LOLCats som er den store farsotten på nettet no for tida. Eller i alle fall ein liten farsott. Det går ikkje ein dag utan at eg ser minst ein LOLCat eller les om det, så då må eg vel nesten kasta meg på bølgja sjølv òg, eller?
Vel – kanskje ikkje, men når det finst ei teneste som gjer det veldig lett å laga til slikt, så er det veldig vanskeleg å ikkje prøva, i alle fall. LOL feeds er ei slik teneste, der du kan ta for deg diverse feedar (din eigen, BBC, CNN, kva du no vil) og litt til, og få automatisk generert LOLCats ut av dei. Overskriftene frå feedane vert sett saman med tilfeldige kattebilete frå flickr, og resultata kan bli… Vel, alt muleg. Enkelte blinkskot kan oppstå.
Uansett, det er mange nok som likar dette til at eg berre må nemna det her i bloggen min. 😉
Då eg først byrja å sjå desse listene over bøker ein bør lesa, fordi dei er bøker ein bør lesa, så brydde eg meg i grunnen ikkje. Ikkje noko særleg reaksjon frå meg over responsane på desse listene heller, men når eg no ser Tom Egeland med ei oppsummering så greier eg ikkje heilt å halda meg lengre. Med så mange ulike bøker og forfattarar på dei ulike listene, så har eg bestemt meg for å berre skjera gjennom og presentere den definitive lista over bøker du bør lesa.
Ei vanskeleg oppgåve skulle ein tru, med så mange ulike preferansar ute og går, men om ein held tunga rett i munnen så går det bra likevel. Så for å gå rett på sak, her er lista i prioritert rekkefølgje:
Bøkene du likar å lesa, og har glede av
No kan det jo hende det stadig er ein del som er ueinige med meg, men eg vil prøva å grunngje det utvalget eg har gjort.
Først av alt, så finst det mange bøker. Det er så mange at du ikkje greier å lesa alle, uansett. Du er nøydd å gjera eit valg, og sortere etter visse kriterium. Spørsmålet er, kva for nokre?
Ein del bøker har hatt mykje å seia, og gjort store inntrykk. Bør du lesa dei av den grunn? Dersom det berre blir eit pliktløp for at du kan seia at du har lest dei, så bør du heller lata vera. Det er nok av andre bøker å velja mellom. Dersom du er nyfiken på bøkene, fordi du har høyrt om dei, så for all del: Prøv. Men, om du oppdagar at det ikkje var noko givande så legg boka vekk. Ho vil ikkje gi deg noko om du ikkje likar ho.
Bør du lesa bøker fordi forfattarane er berømte? Eller fordi folk du ser opp til har lest dei, kanskje til og med tilrår deg å lesa dei? Eller kanskje bøkene som står på ei eller anna liste over bøker du bør lesa, av ein eller annan grunn? Svaret blir i grunnen som over.
Om du les bestemte bøker kun fordi du får veta at du bør lesa dei, så kastar du bort tida med noko som ikkje gir deg noko. Gir det deg ikkje noko, så vil det verta kjedeleg, og kanskje ta frå deg lysta til å lesa? I så fall er det jo bøker du absolutt bør unngå i staden.
Så over til lista over bøker du bør lesa: Bøker du har glede av.
Det er mykje du kan ha glede av å lesa. Bøker som lærer deg om geologi, romfart, dinosaurar. Bibelhistorie og bøker om profetiane i Bibelen kan vera spennande. Bøker om tal og matematikk kan vera fascinerande. Veldig nyttige bøker alt i hop, og har du glede av dei så er dei så absolutt givande. Men sjølv kiosklitteratur kan vera viktig og givande. Kanskje ikkje i følgje diverse litterære kriteruim, men reint personleg.
Kort oppsummert så kan eg vel seia som så, at den beste litteraturen er den som gir deg lyst til å lesa meir. Kva er vel betre enn det?
Mote for menn er — vel, veldig mykje kjedeleg. Tradisjonelt, “trygt” og kjedeleg. Skal du pynta deg, så er det jakke/skjorte/bukse/slips som gjeld, enten det er kjøpt separat eller saman som dress. Av og til høyrer det ein vest til. Kva du enn kallar det, så er det ikkje dei heilt store forskjellane mellom jakkane, og slett ikkje buksene. Du må ty til smoking om du vil skilja deg litt ut, eller i sjeldne tilfelle, ein skjøtemanikk.
Ikkje misforstå meg, det kan sjå fint og stilig ut alt dette, men… Når alle menn går så og seie i det same og ser like ut, gi og ta ein pondus, så blir resultatet veldig kjedeleg og lite inspirerande. Heilt på sin plass nokre gongar, ei liding andre gongar.
Går me vekk i frå det stivpynta og ser på det som er litt meir ledig, og fritida, så er situasjonen mykje betre. Eller? Rett nok finn me ein god del fleire fargar og mønster/trykk på plagga, men ser me vekk i frå det, så er ikkje variasjonen så alt for stor likevel? Skjorter er skjorter, kor tjukke plagga er og kva stoff dei er laga av har litt å seia, halsopningar varierer litt, men ikkje så mykje. Her er det om å gjera å ikkje visa for mykje hud. Vel — det med å ikkje visa for mykje hud gjeld no meir enn berre halsen og området rundt den. Armane går greit å visa, men beina? Kortbuksene er ikkje korte no lengre, men likevel er dei visst uanstendig korte i enkelte situasjonar. Menn må ikkje rekna med at dei har lov å visa leggene sine, sjølv om det er sommar og sol. Det er vel gjerne fordi det ikkje er fint nok i dei situasjonane, og om menn skal vera fine — vel, sjå opp eit par avsnitt.
Når det gjeld sko så er vel situasjonen enno tydlegare: Nokre få typar i nokre få fargar, gjerne klumpete og lite elegante. Sandalar har luftehol, slik at lufta slepp fint til, men ikkje så mykje sol. Det er vel det med å visa for mykje hud som spelar inn igjen?
Det viser seg igjen i butikkane dette. Er butikken delt i kvinne- og herreavdeling, er sistnemnde klart minst. Minst utvalg tek minst plass. Men det er berre éin del av historien. Ta to like store butikkar, ein som sel herreklede, og ein som sel dameklede. Sistnemnde har likevel bra større utvalg. Kvifor? I herrebutikken ser du mange eksemplar av eit fåtal typar plagg, i damebutikken ser du mange ulike typar plagg, og heller færre eksemplar av kvart. Med andre ord: Menn skal kle seg likt (det er kjedeleg det) og kvinner skal kunne variere masse (det er ikkje kjedeleg.)
Har eg overdrive her? Eg er sikker på at det er mange menn som er såre nøgd med situasjonen slik han er, og det er greit nok det — for dei. Andre igjen er ikkje heilt nøgde, og leitar opp dei butikkane som tilbyr litt meir variasjon — men likevel på den trygge sida. Godt for dei, og hyggeleg at dei har eit valg dei er nøgde med.
Men altså, det er ein del som gjer eit opprør mot det etablerte moteregimet. Menn som ikkje vil bli tvungne inn i noko dei ikkje trivest med. Menn som tek i bruk sjokkerande metodar for å få uttrykka seg i klesvegen som dei sjølve vil. Rettnok, ikkje meir sjokkerande enn at kvinner har gjort det same dei siste 50 åra eller så. Dette er altså menn som bryt reglar for korleis herremoten skal vera. Sjølv om det ikkje passar alle, så er det vel greit at desse skal få velja å bruka det dei vil, slik som andre kan?
Akkurat det med den valgfridomen er ikkje like lett for alle, som med jamne mellomrom seier at ting dei ikkje likar sjølve (skjørt for menn, kremar/hudpleie for menn, metroseksuelle menn, etc) berre var eit moteblaff som no er over. Dei som stadig held på med slikt har ikkje forstått noko. Synd då, at marknaden for dei som ikkje har forstått noko berre blir større og meir attraktiv? For menn med skjørt, med høge hælar, dinglande øyredobbar, og som likevel er trygge på seg sjølve som menn, det er stadig eitt eller anna som gjer folk nyfikne der. Ser ein litt lengre enn sin eigen nasetipp, vert dei ikkje færre, og nye designarar er inne og lagar klede for regelbrytarane. Som Marjan Pejoski og herrekolleksjonen hans. (PDF)
Eg for min del synest det er gøy og spennande å sjå slike ting som bryt med det konvensjonelle. Sjølv om det òg kan dukka opp ein del designer-raritetar — men slik er det jo for alle designarar. 😉
